Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.

Sed isti ipsi, qui voluptate et dolore omnia metiuntur,
nonne clamant sapienti plus semper adesse quod velit quam
quod nolit?

Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo
in genere peccetur.

Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Minime vero, inquit ille, consentit. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.

1. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
2. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
3. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
4. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.
5. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
6. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

• Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
• Nam ista vestra: Si gravis, brevis;
• Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
• Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Summae mihi videtur inscitiae.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Age sane, inquam.

Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Immo alio genere;

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Nulla erit controversia.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Omnis enim est natura diligens sui. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Duo Reges: constructio interrete.

Est enim mihi magnae curae-quamquam hoc quidem proprium tuum munus est-, ut ita erudiatur, ut et patri et Caepioni nostro et tibi tam propinquo respondeat.